დილის საარი: განსხვავება გადახედვებს შორის
(ახალი გვერდი: <big>'''დილის საარი'''</big> ---- ქართული ქალაქური ფოლკლორის ნაწილი, ცის...) |
|||
| (ერთი შუალედური ცვლილება იმავე მომხმარებლის მიერ არ არის ნაჩვენები) | |||
| ხაზი 2: | ხაზი 2: | ||
---- | ---- | ||
ქართული ქალაქური ფოლკლორის ნაწილი, ცისკრის ჰანგი (სპარს. سحر, „საჰარ“ – დილა, აგრეთვე მომაჯადოებელი, მომხიბვლელი, ჯადოსნური, გრძნეული), რომელსაც მხოლოდ გათენებისას უკრავდნენ და წინადღით დაწყებული დროსტარების დასასრულის მაუწყებელი იყო. | ქართული ქალაქური ფოლკლორის ნაწილი, ცისკრის ჰანგი (სპარს. سحر, „საჰარ“ – დილა, აგრეთვე მომაჯადოებელი, მომხიბვლელი, ჯადოსნური, გრძნეული), რომელსაც მხოლოდ გათენებისას უკრავდნენ და წინადღით დაწყებული დროსტარების დასასრულის მაუწყებელი იყო. | ||
| + | <div class="img-thumbnail color-border-dotted">[[ფაილი:Dilis_Saari.ogg]]<br /><small>დილის საარი</small></div><br /><br/> | ||
ტრადიციისამებრ, გარიჟრაჟისას, ღამენათევი, სუფრიდან აშლილი მოქეიფენი შინიდან ეზოში ან ქუჩაში აგრძელებდნენ მოლხენას. ამ დროს უკრავდნენ საარსაც. ეს იყო შინ დაწყებული ლხინის თეატრალიზებული დასასრული. დილის საარი, იოსებ გრიშაშვილის თქმით, სრულდებოდა [[დუდუკი|დუდუკზე]], ხოლო ძველი თბილისის კულტურის მკვლევარის ალექსი ბარნოვის მიხედვით — [[ზურნა]]ზე. | ტრადიციისამებრ, გარიჟრაჟისას, ღამენათევი, სუფრიდან აშლილი მოქეიფენი შინიდან ეზოში ან ქუჩაში აგრძელებდნენ მოლხენას. ამ დროს უკრავდნენ საარსაც. ეს იყო შინ დაწყებული ლხინის თეატრალიზებული დასასრული. დილის საარი, იოსებ გრიშაშვილის თქმით, სრულდებოდა [[დუდუკი|დუდუკზე]], ხოლო ძველი თბილისის კულტურის მკვლევარის ალექსი ბარნოვის მიხედვით — [[ზურნა]]ზე. | ||
| ხაზი 9: | ხაზი 10: | ||
[[კატეგორია:დ]] | [[კატეგორია:დ]] | ||
[[კატეგორია:საშემსრულებლო ხელოვნება]] | [[კატეგორია:საშემსრულებლო ხელოვნება]] | ||
| + | [[კატეგორია:თბილისი]] | ||
მიმდინარე ცვლილება 04:27, 4 აპრილი 2025 მდგომარეობით
დილის საარი
ქართული ქალაქური ფოლკლორის ნაწილი, ცისკრის ჰანგი (სპარს. سحر, „საჰარ“ – დილა, აგრეთვე მომაჯადოებელი, მომხიბვლელი, ჯადოსნური, გრძნეული), რომელსაც მხოლოდ გათენებისას უკრავდნენ და წინადღით დაწყებული დროსტარების დასასრულის მაუწყებელი იყო.
დილის საარი
ტრადიციისამებრ, გარიჟრაჟისას, ღამენათევი, სუფრიდან აშლილი მოქეიფენი შინიდან ეზოში ან ქუჩაში აგრძელებდნენ მოლხენას. ამ დროს უკრავდნენ საარსაც. ეს იყო შინ დაწყებული ლხინის თეატრალიზებული დასასრული. დილის საარი, იოსებ გრიშაშვილის თქმით, სრულდებოდა დუდუკზე, ხოლო ძველი თბილისის კულტურის მკვლევარის ალექსი ბარნოვის მიხედვით — ზურნაზე.
- ბერიძე თ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012.
